Ακράτεια Ούρων

Είναι η ακούσια δηλαδή χωρίς τη θέληση μας απώλεια ούρων σε βαθμό τέτοιο που να προκαλεί πρόβλημα υγιεινής (δερματίτιδες) ή πρόβλημα κοινωνικής αποδοχής (μυρωδιές, βρεγμένα ρούχα κ.λ.π.) και πρόκειται για ένα σύμπτωμα, μία κλινική εκδήλωση και όχι για μία πάθηση.

Η ακράτεια ούρων αποτελεί, δυστυχώς, ένα πολύ συνηθισμένο κλινικό πρόβλημα που αφορά γυναίκες, τόσο αναπαραγωγικής ηλικίας όσο και εμμηνοπαυσιακές και φτάνει σε ποσοστό 15-20% του γυναικείου πληθυσμού.

Διαχωρίζεται πρακτικά σε τρεις παθολογικές οντότητες :

α) Ακράτεια προσπάθειας GSI (Genuine Stress Incontinence) ή γνήσια ακράτεια στην προσπάθεια

β) Επιτακτική ακράτεια ούρων (Urgency)

γ) Μικτή ακράτεια ούρων (Mixed Incontinence)

 

Ακράτεια προσπάθειας 

Είναι η πιο συχνή μορφή ακράτειας. Στην ακράτεια ούρων προσπάθειας εμφανίζεται απώλεια ούρων μικρής ή μεγαλύτερης ποσότητας κατά τη διάρκεια του βήχα, φταρνίσματος, άρσης βάρους, έντονου γέλιου. Ανάλογα με την ποσότητα των ούρων που βρίσκονται μέσα στην ουροδόχο κύστη όταν πραγματοποιείται απώλεια, χωρίζεται σε πρώτου, δεύτερου και τρίτου βαθμού, δηλαδή πιο σοβαρή που γίνεται ακόμα και όταν η κύστη είναι σχεδόν άδεια μετά την ούρηση.

Οι αιτίες αυτού του τύπου ακράτειας είναι:

  1. H εγκυμοσύνη (κυρίως οι πολλές εγκυμοσύνες).
  2. Η  κάκωση των οργάνων της πυέλου κατά τον τοκετό.
  3. Η  εξασθένηση των μυών του πυελικού εδάφους με την πάροδο της ηλικίας.
  4. Οι ελαττωμένες ορμόνες μετά την εμμηνόπαυση.

Θεραπεία

Η χειρουργική θεραπεία αποτελεί τις περισσότερες φορές τη μέθοδο εκλογής για την ακράτεια προσπάθειας στις γυναίκες με μεγάλα ποσοστά θεραπείας. Σήμερα, οι χειρουργικές τεχνικές έχουν απλοποιηθεί σε σχέση με το παρελθόν και βασίζονται στην τοποθέτηση κολπικών ταινιών, χωρίς τάση.

Οι ασκήσεις του πυελικού εδάφους, γνωστές και ως ασκήσεις Kegel, αποτελούν τον καλύτερο τρόπο ενίσχυσης των μυών του πυελικού εδάφους και μπορεί να ελέγξουν μικρές απώλειες ούρων.

Μερικές γυναίκες επωφελούνται και από τη χρήση ορμονών (οιστρογόνων), που βελτιώνουν την ελαστικότητα και την ισχύ των μυών.

 

Επιτακτική ακράτεια ούρων (urgency)

Αποτελεί μια νευρολογικού τύπου ακράτεια που η αιτία της έγκειται στο νευρικό ιστό της ουροδόχου κύστης και στα νευρικά πλέγματα που τον απαρτίζουν. Κατά την επιτακτική ακράτεια ούρων διαπιστώνεται η αδυναμία της ασθενούς να ελέγξει και να συγκρατήσει την έναρξη της ούρησης, ιδιαίτερα σε συνθήκες άγχους.

Οι αιτίες αυτού του τύπου ακράτειας είναι:

  1. το σύνδρομο υπερλειτουργικής κύστης,
  2. οι νευρολογικές παθήσεις και κακώσεις που επηρεάζουν τα νεύρα που ελέγχουν την ούρηση (όπως εγκεφαλικά επεισόδια, νόσος Πάρκινσον, όγκοι εγκεφάλου, κατά πλάκας σκλήρυνση, κακώσεις νωτιαίου μυελού, τραύματα, κ.α),
  3. οι φλεγμονές της κύστης ή του ουροποιητικού,
  4. λίθοι και όγκοι της ουροδόχου κύστης.

Θεραπεία

Για την αντιμετώπιση της επιτακτικής ακράτειας υπάρχουν αρκετά φάρμακα, τα οποία σε συνδυασμό με ασκήσεις «επανεκπαίδευσης» της κύστης μπορεί να έχουν πολύ καλά αποτελέσματα. Τα φάρμακα όμως μερικές φορές παρουσιάζουν ανεπιθύμητες ενέργειες, έτσι είναι σκόπιμο να απευθύνεστε στον Ουρολόγο σας ώστε να σας υποδείξει τα πιο κατάλληλα.

Η χειρουργική μπορεί να αποτελέσει και αυτή λύση στο πρόβλημα της επιτακτικής ακράτειας, μόνο στις περιπτώσεις που οι πάσχοντες δεν ανταποκρίνονται σε ποιο απλούς τρόπους αντιμετώπισης (συντηρητικές θεραπείες) και αφορά μικρό ποσοστό ασθενών.

Δε θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, ότι μερικές φορές, πίσω από την ακράτεια μπορεί να κρύβονται και σημαντικά προβλήματα (πχ. όγκοι της ουροδόχου κύστης) που χρειάζονται άμεση αντιμετώπιση.

 

Μικτή ακράτεια ούρων (mixed incontinence)

Εκτός από τα περιστατικά αποκλειστικής ακράτειας προσπάθειας η επιτακτικής ακράτειας, υπάρχουν ασθενείς που άλλοτε συνδυάζουν σε άλλο ποσοστό τους δύο αυτούς τύπους ακράτειας. Είναι συνεπώς πρωταρχικής και επιτακτικής σημασίας να διαφοροποιείται ο κάθε τύπος στις ασθενείς και αυτό πρέπει να γίνεται όχι μόνο με τη λήψη ιστορικού αλλά και με την πραγματοποίηση ενός ειδικού τεστ: του «ουροδυναμικού ελέγχου» που περιλαμβάνει τον έλεγχο όλων των τύπων αλλά και του βαθμού της ακράτειας. Στις μικτές περιπτώσεις ακράτειας, τόσο οι αιτίες όσο και η αντιμετώπιση και θεραπεία εξαρτώνται από το βαθμό του κάθε συστατικού τους.